Deze week is het tentamenweek, en vertoef ik veel tijd binnen. Desondanks wil ik jullie de heerlijkheid van het afgelopen weekend niet onthouden! Omdat het de laatste dagen erg zonnig was besloten we naar het strand te vertrekken! Na een helse tocht met de metro richting Inchon (40 minuten, en ik voelde me ontzettend beroerd van de avond ervoor...haha) Namen we daar de boot die verdacht veel weg had van de boot naar Texel. De kwetterende meeuwen zorgden voor een mooi totaal plaatje. Herinneringen dwarrelden naar boven: de boot naar Texel, de introductie op Schiermonnikoog...

Op het eiland moesten we een bus nemen waar we lang op moesten wachten. Daarom hebben we eerst even een vismarktje bezocht. Dat blijft bijzonder. Onidentificeerbare vissen hangen te drogen en worden in keurige patroontjes uitgestald. Wat ik toen nog niet wist, was dat ik enkele van hen later zou verorberen (ja, mijn culinaire avontuur zet zich voort!)

Eenmaal op het strand aangekomen waren we intens gelukkig! Mijn eerdere misselijkheid was in één klap voorbij en dat besloot ik dus te vieren met een bijzondere lunch. Aangezien er alleen maar visrestaurants te vinden waren moesten we het doen met een rauwe lunch... bestaande uit: Zeekomkommers, de beruchte piemelvissen en vissen die we nog niet hebben kunnen identificeren.

Op het strand was het echter wel een beetje koud maar de zonsondergang was prachten en het mensen kijken ook! Ze hielden allemaal hun kleren aan, misschien omdat ze niet graag kleur in hun gezicht willen krijgen. Mijn witte look in de ochtend van misselijkheid... Daar zullen ze jaloers op zijn geweest!

Om de avond af te sluiten besloot ik samen met de Duitser,(want wat is strand zonder Duitsers??) de kermis op Inchon af te struinen. Ik was echter iets té enthousiast en wilde, zoals gewoonlijk, in een attractie. Na de rit was de helft van de Koreanen kotsmisselijk inclusief ik... Waar ik eigenlijk alleen maar om kon lachen tot op zekere hoogte. Toch wel een mooie afsluiter van de dag al zeg ik het zelf!

Ook noemenswaardig is dat er zondagavond een verjaardagsfeest was. Aangezien het lekker warm was, wilden we dit op het dak van de International house vieren. Ene Jean-Marie Gustave le Clezio (google hem en je zult zien dat er een wikipedia pagina aan hem gewijd is) vond het nodig te klagen. Teleurgesteld vertrokken we, om een paar meter buiten de campus het feest voort te zetten. De politie die even kwam kijken wat we deden, was een stuk minder streng dan de mensen van het International House. Ze wilden maar wat graag met ons op de foto!

Annyong!

PS: Ik heb geprobeerd een filmpje te uploaden van een bizarre kermisattractie, helaas werkt youtube behoorlijk tegen. Daarom maar een oude van het Cherry Blossom Festival.